METODY PRACY STOSOWANE W NASZYM PRZEDSZKOLU

Dobierając metody pracy mamy na uwadze dobro dziecka, wspieranie jego rozwoju, organizowanie środowiska stymulującego proces uczenia się w atmosferze partnerstwa, życzliwości i przyjaźni. Dzięki tym metodom dajemy dzieciom możliwość wielozmysłowego poznawania i uczenia się, w atmosferze wzajemnego zrozumienia i akceptacji. Zabawai nauka ma nieść radość z przeżywania zdobytych osiągnięć.

METODA DOBREGO STARTU (Prof. M. Bogdanowicz)

Metoda wzorowana jest na francuskiej metodzie Bon Depart. Za jej pomocą dzieci poznają zestaw prostych znaków i „piosenek do rysowania”. Wymaga systematycznych i regularnych ćwiczeń, polegających na wystukiwaniu rytmu piosenki, odtwarzaniu jej znaku graficznego. Dzieci wykonują te czynności do każdej piosenki z osobna, w trakcie jej śpiewania. Starsze przedszkolaki poznają  „ Piosenki na literki”.

Zajęcia prowadzone tą metodą utrwalają orientację w schemacie ciała i przestrzeni, oraz percepcję słuchową. Dzieci ćwiczą sprawność narządów oddechowych, poczucie rytmu, słuch muzyczny i fonematyczny oraz płynność ruchów. Powiązanie śpiewu, ruchu, muzyki i plastyki w jednym ćwiczeniu aktywizuje i uspakaja system nerwowy dziecka. Stwarza możliwości poznania wielozmysłowego (słuchowego, wzrokowego i ruchowego). Przygotowuje dzieci do podjęcia nauki w szkole.

METODY TWÓRCZEJ EKSPRESJI RUCHOWEJ (C. Orff, R. Laban, Kniessów).

W metodzie tej wykorzystujemy różnorodne pomoce np. szarfy, wstążki, piłki, które pomagają dzieciom w sposób twórczy wyrazić przeżycie wewnętrzne, tworzyć improwizacje ruchowe, wyzwolić aktywność ruchową. Elementy tej metody urozmaicają nam zestawy ćwiczeń ruchowych. Pozwalają dzieciom na budowanie poczucia własnej wartości. Ćwiczenia twórcze w formie tańca zasługują na szczególną uwagę, ponieważ towarzyszą człowiekowi od urodzenia aż do śmierci. Pozwalają nawiązać i pogłębić stosunki międzyludzkie, uwalniają wewnętrzne napięcia i niepokoje. Zabawy twórcze pozwalają dzieciom przeżyć zadowolenie, radość, a to pomaga osiągnąć harmonię i zwiększa poczucie przynależności do grupy. Przeżywanie lęków, obaw, osiąganie poziomu swobodnego komunikowania się prowadzi do osiągania przez dzieci sukcesu.

„GIMNASTYKA MÓZGU”DENNISONA

„Gimnastyka mózgu” składa się z prostych, sprawiających przyjemność ćwiczeń ruchowych. Stosujemy je w celu zwiększenia umiejętności uczenia się całym mózgiem. Umożliwiamy dzieciom rozwijanie ich potencjalnych możliwości zablokowanych w ciele, „ożywienie” mechanizmów pracy mózgu przez naturalny, fizyczny ruch ciała. Ten naturalny rozwój fizyczny jest podstawą samodoskonalenia się nawyków widzenia, słyszenia, organizowania wewnętrznych czynności psychicznych, konstruktu uzdolnień, umiejętności, spontanicznościi działań twórczych. Rozwój dziecka kroczy naturalną drogą w oparciu o naturalne mechanizmy integracji myśli i ruchu, dzięki czemu nowy sposób uczenia się jest bardziej naturalny, spontaniczny, sprzyja lepszemu zapamiętywaniu.

METODA RUCHU ROZWIJAJĄCEGO WERONIKI SHERBORNE

Polega na stosowaniu ćwiczeń, które umożliwiają dziecku poznanie własnego ciała i poszczególnych jego części, nabywanie pewności ruchów i poczucia bezpieczeństwa w otoczeniu. Kształtuje umiejętności osiągania stanu odprężenia. Stosując metodę uczymy dzieci współpracy w grupie, współdziałania w zespole, ułatwiamy nawiązanie kontaktui współpracę z partnerem i grupą. Metoda pomaga dzieciom w zdobywaniu pewności siebie. Przeważają w niej ćwiczenia wykonywane w parach, dzieci muszą zwracać uwagę na drugą osobę, z którą współdziałają w czasie ćwiczeń. Są dobrą zabawą, która rozwija i uczy koncentracji, której towarzyszy śmiech i okrzyki. Takie reakcje pomagają ujść nagromadzonym emocjom, napięciom tkwiącym w dzieciach.

METODA ĆWICZEŃ GRAFOMOTORYCZNYCH (Hanna Tymichowa)

Dzieci dostają gotowy wzór, rysunek, który mechanicznie odbijają, powielają. Jest to doskonała zabawa graficzna, w której dzieci mogą rysować, malować, pisać palcem po śladzie itp. Metoda daje możliwości wykorzystania różnorodnych technik plastycznych, które urozmaicają proces działania, a efektywne działanie dziecka jest rzeczą najważniejszą w każdej metodzie. Ćwiczenia grafomotoryczne wyrabiają pewność i płynność ruchów ręki, manualność oraz koordynację ruchowo- wzrokową.

LOGORYTMIKA

Jest formą pracy terapeutycznej opartej na elementach ruchu, rytmu, improwizacji, ekspresji własnej, muzyki i zabawy. Następuje sharmonizowanie mózgu i ciała przede wszystkim w ruchu. Związek ruchu z muzyką, połączenie rytmiki i terapii logopedycznej, wspomaga rozwój dziecka. Na bazie ćwiczeń muzyczno- ruchowych stosujemy ćwiczenia słowno-ruchowe, których wiodącym składnikiem jest rytm. Rytmizowana mowa w formie ćwiczeń logarytmicznych ćwiczy pamięć ogólnąi muzyczną, aparat mowy, poczucie rytmu, poczucie metrum, tempa i dynamiki.

METODA PROJEKTÓW

W metodzie tej dzieci aktywnie i samodzielnie dochodzą do różnych wiadomości. Samodzielnie zdobyta wiedza, informacje, służą do zrealizowania projektu. Dzieci współtworzą, praktycznie wykonują zadania, ściśle współpracują. Metoda ta wyklucza niezdrową rywalizację. Uczą się organizacji pracy, samodzielności, dziecko wykorzystuje  w pracy nad projektem wiedzę już posiadaną a wiedza zdobyta w wyniku samodzielnego doświadczenia staje się bardziej znacząca. Dzieci uczą się same a nauczyciel stwarza warunki do nauki (materiał, narzędzia itp.).Projekt edukacyjny, to metoda kształtująca wiele umiejętności oraz integrująca wiedzę z różnych dyscyplin (przedmiotów). Efektywność metody polega na stymulowaniu rozwoju poznawczego, emocjonalnego, motorycznego. Uwzględnia indywidualne potrzeby, zainteresowania i uzdolnienia, rozwija myślenie twórcze, umożliwia zaprezentowanie wyników własnej pracy, wzmacnia motywację poznawczą.

ZABAWY I ĆWICZENIA RELAKSACYJNE, BAJKOTERAPIA

Zabawy i ćwiczenia relaksacyjne oraz bajki terapeutyczne wprowadzają dzieci w dobry humor i służą odreagowaniu złych emocji. Poprzez odpowiednie zabawy i ćwiczenia chcemy: skierować emocje negatywne na pozytywne i przekształcić złą energię w dobrą, porażkę zmienić w sukces, wspierać wysiłki dzieci, zachęcać do współdziałania, wspierać rozwój dziecka, eliminować frustrację i stres, pomóc w rozwiązywaniu problemów, likwidować złość, gniew, irytację oraz zapobiegać agresji.

Bajkoterapia powoduje, że dziecko w świecie bajek spotyka przyjaciół, przeżywa wspaniałe przygody, pozbywa się lęku. Dzieci przejmują część historii, przyjmują nowe postawy wobec swoich konfliktów. Aby rozwikłać problemy, mogą one nieświadomie zapożyczać umiejętności metaforyczne głównego bohatera bajki przejmować jego zachowania. Rozwiązywanie trudnych emocjonalnie sytuacji dla dziecka może się okazać przyjemne, a nawet radosne dzięki bajkom. Poprzez nie uczy się ono pozytywnego myślenia o sytuacjach lękotwórczych.

Bajka relaksacyjna posługuje się wizualizacją by odprężyć i uspokoić. Akcja toczy sięw miejscu spokojnym, przyjaznym i dobrze znanym dziecku, co sprawia, że czuje się bezpieczne, Bohater opowiadania obserwuje i doświadcza wszystkimi zmysłami miejsca, gdzie odpoczywa. One uwalniają od napięć i negatywnych emocji. Wizualizacja w pracyz dziećmi rozwija wyobraźnię i powoduje wywołanie określonych stanów emocjonalnych.

METODA SAMODZIELNYCH DOŚWIADCZEŃ

Dziecko zdobywa wiadomości na podstawie obserwacji, przeżyć i samodzielnych doświadczeń posługując się wieloma zmysłami. Samo dochodzi do wiedzy a wtedy jest to wiedza przeżyta, doświadczona i najtrwalsza.

PEDAGOGIKA ZABAWY- KLANZA

Pedagogika zabawy to tańce i zabawy integracyjne, które pomagają przezwyciężyć dziecięce lęki i obawy, osiągnąć poziom swobodnego komunikowania się. Przeżycie zadowolenia, radości pomaga osiągnąć harmonię i zwiększa poczucie przynależności do grupy. Tańce dają możliwość uwolnienia się od wewnętrznych napięć i niepokojów, dają ujście nagromadzonym emocjom. Wyzwalają aktywność ruchową, pozwalają dzieciom na budowanie poczucia własnej wartości, a animacja przy pomocy ruchu ukazuje klimatw innym świetle.

ELEMENTY METODY M.MONTESSORI

W myśl zasady „Pomóż mi zrobić to samemu” nauczyciel jest przewodnikiem i doradcą. Jego zaangażowanie w pracę z danym dzieckiem jest zróżnicowane. Zależy to od potrzeb, aktywności i samodzielności podopiecznego.